Μια ρωγμή από φως..

Αφιερωμένο στο αδερφό μου Γιάννη
και στον φίλο μου Σωτήρη..

Μία ρωγμή από φως..

Είναι στιγμές που θέλεις να ξέρεις πως έχεις έναν δικό σου άνθρωπο κοντά. Στιγμές που ένας δυνατός αέρας δεν θα μπορέσει να σε παρασύρει επειδή απλά ξέρεις πως όσο αδύναμος και να είσαι θα υπάρχει κάποιος εκεί που θα σε βοηθήσει να μην ξεπατωθείς..όσο λεπτές και εάν είναι οι ρίζες σου.. Περιμένοντας να έρθει μια όμορφη μέρα με ήλιο..

Είμαστε δυνατοί και ακόμη πιο δυνατούς μας κάνουν οι στόχοι μας. Όμως το πρόβλημα είναι όταν αυτοί οι άνθρωποι έρχεται η στιγμή που πρέπει να φύγουν.. Πρέπει να χαράξουν την δική τους πορεία στον χρόνο και μετά απομάκρυνση.. ΕΝΑΣ ΦΟΒΟΣ… πλέον θα είμαστε δυνατοί να αντέξουμε στα χτυπήματα.. Είναι ίσως κάπως εγωιστικό, ίσως ακόμη μια πλαστή ανάγκη.. μα μετά..

no need to forget...

Δεν δέχομαι να χάνω εύκολα ανθρώπους στην ζωή μου αυτό είναι όλο.. Κουράστηκα τα πρέπει θέλω να φτιάξω και να έχω τον δικό μου ίσως παραμυθένιο κόσμο..


Ήθελα να λάμπω όταν θα έφευγες..
Ελπίζω να το κατάφερα..