αγνώστου παραλήπτη

Κάποτε σε μια ταινία θαρρώ, είχα ακούσει το εξής γράμμα, την εξής εισήγηση, δεν θυμάμαι, απευθυνόταν προς έναν άγνωστο παραλήπτη μα εγώ θα έλεγα πως ήταν άγνωστος απλά επειδή δεν γινεται να περιοριστεί σε έναν, δεν μπορεί να προορίζεται μονάχα για έναν, δεν ανήκει σε έναν, δεν γράφτηκε από έναν:

αγνώστων στοιχείων παραλήπτη

Ερωμένε του κορμιού μου..

Αγάπη της καρδιάς μου..

Και δέσμιε του μυαλού μου..

Κάποτε με είχες πει πως η αγάπη δεν υπάρχει.. είναι μια θεώρηση του μυαλού για να εξηγήσει μερικά ανεξήγητα, μερικές μη λογικές για πολλούς, ρομαντικές για τους υπόλοιπους εκφράσεις της για μένα.

Η αγάπη δεν χάνεται ποτέ..

Μπορεί να αλλάζει τόπο, χρόνο πρόσωπα..

Αλλά πάντα υπάρχει..

Σε μια στιγμή,

σε μια ανάσα,

σ’ ένα άγγιγμα,

σ’ ένα λάθος,

παντού..

Είναι ωραίο να αγαπάς και να αγαπιέσαι ..

Αρκεί να μην το ξεχνάς..

Γιατί όλοι το ξεχνάμε που και που

Σ’ ευχαριστώ γιατί

έχω ένα λόγο να αγαπήσω ξανά..

Πρώτα εμένα και μετά τους άλλους..