Ανασαίνω..

"ζήλευα μικρή τις ιστορίες με τις τρεις μοίρες

Έτσι και εγώ διάλεξα μια νύχτα ονειρεμένη..

Μια νύχτα που θα έλεγχα εγώ την ροή της..

Είπα πως σήμερα θα ήταν η μόνη νύχτα που το φεγγάρι

θα ξεχνούσε να συνεχίσει το ταξίδι του στον ουρανό..

για να “γεννώ” μια αμαρτία..

με μαλλιά λυτά, μπερδεμένα,

σα χαίτες άγριων αλόγων..

και τώρα..

Τι γυρεύω ξεβαμμένη..

Και ξυπόλητη σε μία κούνια;

Με το ‘να χέρι ελαφρά λυγισμένο, αγκαλιά με τα ψηλά μου τακούνια

και με τ’ άλλο άγγιγμα τρυφερό, χάδι γιατα κρύα πόδια μου..

Τα δάχτυλά μου χαράσουν την άμμο..

Λαιμός γδαρμένος.. τσιγάρο σβηστό..

Το κορμί κουλουργιασμένο..

στον αέρα τυλιγμένο..

δωσ’ του μελωδία να γυρίσει σε μια κίνηση να ραγίσει..”

Ανασαίνω..