Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010


Θα πάρω την πένα μου και θα γράφω ζωγραφιστές θάλασσες χορεύτριες.. Να αγγίζουν τα κύματα των ουρανών και τα μονοπάτια της ερήμου..

Βουλοκέρι, ναι πάντα μου άρεζε το βουλοκέρι.. θα πάρω μία κόκκινη ράβδο θα την λιώσω ολόκληρη προκειμένου να βρω την σφραγίδα που θα μ’ αρέσει.. Θα είναι για τα γράμματα που θα σου στέλνω κάθε μέρα του φθινοπώρου.. και θα λέει πως μου λείπεις για να μην το γράφω συνέχεια.. μου λείπεις μου λείπεις μου λείπεις μου λείπεις μου λείπεις μου λείπεις μου λείπεις μου λείπεις μου λείπεις μου λείπεις μου λείπεις _ _ _ τρεις μακριές παύλες και κενό.. Κουράστηκα.. είναι δύσκολο να γράφεις φθινοπωρινά γράμματα το καλοκαίρι του χειμώνα..

Αγαπητέ μου ερωμένε..

(κενά)

(κενά)

(κενά)

Με αγάπη,

η χαμένη περσείδα σου..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου