δυο πατούσες μόνες στα πλακάκια..

Η μόνη μου συντροφιά δυο πατούσες να τριγυρνάν στα πλακάκια…

Μια φωνή, της γιαγιάς μου, να με προστάζει να μην πατάω καταής. Μα γιατί, εγώ αντιδράω. Η μόνη μου συντροφιά-δροσιά κλείνετε σε αυτά τα πλακάκια, μερικά τετραγωνικά εκατοστά..

Χθες το βράδυ αργά, έψαξα για μία σοκολάτα, αλλά η μαμά μου τις είχε εξαφανίσει. Βαριόμουν να κατέβω στο περίπτερο.. καπνό είχα.. μια σοκολάτα ντύσιμο-ξεντύσιμο για μια σοκολάτα. Ναι, ξεντύσιμο.

Τώρα. Στέκω γκαυλωμένη ανάμεσα στον ύπνο μου και στο ξύπνιο μου. Το μόνο συναίσθημα που με κατακλίζει και με κάνει να αντιληφθώ πως βρέθηκα σε αυτή την κατάσταση είναι ότι είμαι αναψοκοκκινισμένη. Θέλω να το.. αυνανίσω δυο και τρείς φορές. Το σκέφτομαι, διστάζω. Γιατί; Πάμε Ξανά, βαθιά ανάσα, μερικές σκέψεις. Αποφάσισα. Διέταξα.. το χέρι μου να επιτάξει τις ερεθισμένες ρώγες μου.. το μυαλό μου να κάνει ερωτικά σκηνικά. Και τον λαιμό μου να μετατρέπει σε λάβα την αναπνοή μου. Μερικές ακομη πινελιές. Καμία λογική δεν μπορεί πλέον να σταματήσει το ζωώδη ένστικτο μου για αναπαραγωγή- σεξουαλικότητα-ορμή.

Άλλη μία μέρα πάλι δεν βγήκα, δεν θα βγω από το σπίτι. Μου έσπασαν την μύτη τα τσουρέκια της μαμάς. Δεν θα υποκύψω. Το μυαλό μου είναι ικανό να τηθασέψει την λαιμαργία μου..;

Πεινάω, όλη μέρα, λόγω στέρησης του τσιγάρου, πεινάω. Αναζητώ κι άλλη τροφή, γλυκιά, αλμυρή, απλά τροφή.

Είναι πλέον πρωί, τα μάτια μου, μου ζητάν να ξυπνήσω. Δεν θέλω.

Το στομάχι μου γουργουρίζει..

Πεινάω για έρωτα.Πεινάω για ζωή.Πεινάω για φα΄ί΄.