Χωρίς Τίτλο

Κομμάτια από κρέας ωμό, τμήματα λαχταριστά.. ναι μου αρέσει αυτό το λακκάκι στο λαιμό μου και το άγγιγμα των χειλιών μου στο κορμί μου.. Πόσο μου έλειψες .. περιμένω χρόνια απαντήσει ς στα γράμματα που σου έστελνα κάθε πρωί, τρέχοντας να προλάβω τον ταχυδρόμο μήπως είχε κάποιο νέο σου..

Απάντηση όμως καμιά.. Πότε θα σε σφίξω ανάμεσα στα πόδια μου.. και μου αρέσουν πολύ τα μάτια σου, το στόμα σου.. το αίσθημα είναι μεγάλο πακέτο.. κάθετε καταχωνιασμένο μέσα στην σκόνη όσο καιρό θέλεις να το κρύβεις και εμφανίζεται ξαφνικά εκεί που δεν το περιμένεις.. μου λείπει η χαρά σου όταν με σφίγγεις στα χέρια σου..Το ποτήρι από το νερό μου έπιασε σκόνη.. πόσες μέρες έχει που το άφησα εκεί; Έχουν δημιουργηθεί φουσκάλες μέσα..

Τελικά πόσα βάρη αντέχει ο άνθρωπος.. μικροί μήπως όλοι πέσαμε στο καζάνι με το μαγικό φίλτρο. Μήπως όλοι έχουμε μια μικρή δόση από τον Obelix μέσα μας; Με μια μπουνιά μπορούμε να διαλύσουμε όλα τα προβλήματα μας; Μπορεί κάποιος άλλος να δώσει αυτή την μπουνιά για μένα και να διώξει κάθε ίχνος λύπης απ’ τα μάτια μου; Μόνο εγώ μπορώ να το καταφέρω αυτό σωστά;

Φαρμάκι οι εφιάλτες μου κάθε βράδυ και κάθε πρωί.. Πικρές κατάμαυρες εικόνες με μωβ λεπτομέρειες που τόσο αγαπώ και μισώ μαζί.. Θέλω πολύχρωμα όνειρα.. μπλε, κόκκινα, κίτρινα, πορτοκαλί..

Νιώθω να αντιγράφω την ζωή κάποιου άλλου.. μπορεί να είναι και η ζωή κάποιου άλλου που να θέλω να περιγράψω, να αντιγράψω.. Θέλω να είσαι εκεί όταν θέλω να μιλήσω.. να μην με ειρωνευτείς όταν θα θέλω να σου πω για τα αισθήματά μου.. καρδιά μου γιατί σε θέλω εκεί..

Μία στάλα έμεινε από το ποτήρι με το νερό το ήπια όλο, λένε κάνει καλό στην επιδερμίδα.. μα αυτή η τελευταία στάλα δεν θέλει να κυλίσει, δεν θέλει να την γευτώ, να αγγίξει την αφυδατωμένη γλώσσα μου.. τικ τακ δυο δευτερόλεπτα από το ρολόι.. με αποφεύγει ακόμη και αυτή η σταγόνα..

Μου έρχεται να βάλω τα γέλια.. νομίζω πως αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να δώσω την μπουνιά που λέγαμε.. να τα γέλια.. μια καλή παρέα .. και λίγα ποτάκια.. Λίγο παράλογο για τέλος, αλλά είναι ένα Happy ending μετά από αρκετά μελαγχολικά κείμενα.. Τα παραμύθια έχουν πάντα καλό τέλος και την ζωή μου θέλω να την κάνω παραμύθι..